ΕΚΘΕΣΗ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΩΝ, ΜΕ ΘΕΜΑ:
«Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΚΑΡΛΑΤΟΣ – ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ-ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ-ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ»
Ο Γιάννης Σκαρλάτος (Άγιοι Θεόδωροι Ίμβρου 1907 – Δαμασκός 1956). Έλληνας ζωγράφος με διεθνή φήμη. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών των Αθηνών. Επισκέφθηκε τα Ιεροσόλυμα, τη Βηθλεέμ, τις περιοχές του Ιορδάνη, την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και τη Δαμασκό. Ζωγράφισε θέματα και τοπία από τους Αγίους Τόπους καθώς επίσης τις προσωπογραφίες των Πατριαρχών Αλεξανδρείας Χριστοφόρου και Αντιοχείας Αλεξάνδρου.
Στα 1953 τιμήθηκε από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας με τον ανώτατο τίτλο του Ιππότη του Τάγματος του Αγίου Μάρκου. Η ταφή του έγινε με δαπάνη του κράτους της Συρίας στο ελληνορθόδοξο κοιμητήριο της Δαμασκού.
Την πλήρη έρευνα της ζωής και του έργου του δημοσίευσε ο ποιητής και αισθητικός της τέχνης Ευάγγελος Ανδρέου, στο βιβλίο του «Γιάννης Σκαρλάτος –Επισκόπηση της ζωγραφικής του πορείας-Βιογραφικά και Αισθητικά σχόλια», Έγχρωμη πολυτελής έκδοση, Αθήνα 1985»
ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΕΣΠΕΡΙΔΕΣ
Τα συγκεκριμένα σχήματα, χοροί και προγράμματα θα αναρτηθούν συντόμως.
ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΕΣ ΞΕΝΑΓΗΣΕΙΣ
TBA
ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΑΦΙΕΡΩΣΗ ΣΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΙΩΣΗΦ Α᾽
Ἰωσὴφ Α´ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως που ἀναδείχθηκε ὑπέρμαχος τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀντιτάχθηκε μὲ ζῆλο στὴν ἐνωτικὴ πολιτικὴ τοῦ αὐτοκράτορα Μιχαὴλ Η´ Παλαιολόγου (1261-1282) καὶ διατύπωσε θαρραλέα τὶς ἀντιρρήσεις του γιὰ τὴν ἀποστολὴ τοῦ αὐτοκράτορα στὴ Σύνοδο τῆς Λυόν (1274). Μετὰ τὴ Σύνοδο τῆς Λυόν, ὑποχρεώθηκε σὲ παραίτηση καὶ ἀντικαταστάθηκε ἀπὸ τὸν προσχωρήσαντα στὴν ἐνωτικὴ πολιτικὴ τοῦ Μιχαὴλ Η´, Ἰωάννη Βέκκο. Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Μιχαὴλ Παλαιολόγου (1282), ἀποκαταστάθηκε στὸν θρόνο ἀπὸ τὸν Ἀνδρόνικο Β´ Παλαιολόγο, ἀλλὰ σύντομα πέθανε. Ἀνακηρύχθηκε ἅγιος καὶ ἑορτάζεται στὶς 30 Ὀκτωβρίου.
ΟΡΘΡΟΣ ΚΑΙ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΠΟΛΙΟΥΧΟ ΤΗΣ ΠΑΙΑΝΙΑΣ
Ο ναός του Αγίου Αθανασίου είναι τρίκλιτος βασιλικού ρυθμού του 17ου αιώνα και έχει ανακηρυχτεί από το ελληνικό κράτος σε διατηρητέο μνημείο. Είναι η αρχαιότερη εκκλησία της Παιανίας και μητροπολιτικός ναός μέχρι το 1720 περίπου. Επίσης εδώ βρισκόταν το παλιότερο νεκροταφείο όπου αναπαύονται οι νεκροί της περιοχής από το 1660 μέχρι το 1750 περίπου. Ευρήματα που έχουν εντοπιστεί τόσο στον ιερό χώρο μαρτυρούν την ύπαρξη ανθηρού παλαιοχριστιανικού οικισμού του 11ου και 12ου αιώνα. Η εκκλησία του Αγίου Αθανασίου χρησίμευε και σαν καθολικό μονής, όπως δείχνουν τα ονόματα και ο χρόνος (1669 και 1671) του θανάτου των δύο μοναχών που έχουν εκεί αναγραφεί. Οι τοιχογραφίες του ναού παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη μελέτη της μεταβυζαντινής ζωγραφικής. Το εσωτερικό του είναι κατάγραφο και διακρίνονται τέσσερα στρώματα τοιχογραφιών που χρονολογούνται από τον 16° αι. ως τους όψιμους μεταβυζαντινούς χρόνους. Οι αγιογραφίες του τέμπλου έγιναν γύρω στα 1773 και οι τοιχογραφίες του τετάρτου στρώματος, στα τέλη του 18ου αιώνα. Τον Άγιο, που είναι ο πολιούχος της Παιανίας, περιβάλλουν θρύλοι και παραδόσεις από όπου προκύπτει ότι τον σέβονταν και τιμούσαν ακόμα και οι Τούρκοι μουσουλμάνοι της περιοχής. Ο ναός γιορτάζει στις 2 Μαϊου.